ZESTAW ĆWICZEŃ ŚRÓDLEKCYJNYCH WYKORZYSTUJĄCYCH ELEMENTY

METODY KINEZJOLOGII EDUKACYJNEJ

w roku szkolnym 2013/2014

 

„Ruch jest drzwiami do uczenia się" [Paul E. Dennison]

Ruch korzystnie wpływa na uczenie się –pobudza układ nerwowy: powoduje wzrost komórek nerwowych i zwiększa liczbę połączeń neurologicznych w mózgu. Doskonałą metodą, która wykorzystuje ten fakt jest kinezjologia edukacyjna. Twórcą jej jest doktor pedagogiki Paul Dennison, który odkrył, że ruch ma wpływ nie tylko na rozwój fizyczny, ale też na opanowanie języka i uczenie się.

Ćwiczenia "gimnastyka mózgu" mają na celu przywrócenie zablokowanych na skutek stresu, oraz wypracowanie nowych połączeń nerwowych, po których biegną impulsy do kory mózgowej, gdzie odbywa się właściwy proces uczenia się. Dr Paul Dennison (walcząc z własną dysleksją) opracował proste ruchy, które przynoszą korzyść każdemu uczącemu się. Ćwiczenia te przynoszą efekty w postaci poprawy koncentracji na zadaniach, poprawy koordynacji wzrokowo-ruchowej, poprawy różnych umiejętności szkolnych (wysławiania się, czytania, liczenia, zapamiętywania cyfr, pisania), zwiększania zdolności manualnych, uaktywniania lewej półkuli mózgu, synchronizacji współpracy obu półkul mózgowych. Ćwiczenia te usuwają zmęczenie, energetyzują, odprężają i relaksują.

Program ćwiczeń  

 Ćwiczeniom towarzyszyć powinno wietrzenie sali i picie wody.                                   

  Program podzielono na kilka skorelowanych etapów.

ĆWICZENIA WPROWADZAJACE                                                                                      

   a) Masowanie punktów na myślenie

  Dziecko kładzie rękę na obojczyku prawym i powoli zsuwa kciuk i palec wskazujący w dół (napotyka lekkie wgłębienie, dołeczki między obojczykiem a mostkiem. Lekko masuje te wgłębienie. Drugą rękę trzyma na pępku. Masuje punkt przez 20-30 sekund, a następnie zmienia rękę, dzięki temu uaktywnia obydwie półkole mózgowe. Pępka nie masuje. Można jednocześnie rysować „motylki” tj. wyobrazić sobie, że na ścianie usiadł olbrzymi motyl i dziecko oczyma obrysowuje jego olbrzymie, kolorowe skrzydła                                                                                                                                          

  b)Proste ruchy naprzemienne                                                                                                    

  Dziecko stoi prosto i jest odprężone. Ramiona zwisają luźno po obu stronach ciała.  Dziecko podnosi prawą nogę do przodu i lewą ręką dotyka kolana. Następnie odstawia nogę, a lewe ramię powraca do poprzedniej pozycji. Teraz unosi lewą nogę i prawą dłonią dotyka lewego kolona. Wraca do pozycji wyjściowej.                                                                                      

 c)Ruchy naprzemienne z oczami skierowanymi w górę   

Następny krok wzbogacają określone ruchy oczu. Dziecko znów wykonuje proste ruchy naprzemienne. Trzyma przy tym głowę prosto i bez poruszania nią patrzy w górę. Oczy znajdują się pośrodku i są odprężone. Kierunek patrzenia nie powinien być nieprzyjemny ani bolesny. 

d)Proste ruchy równoległe                                                                                                              

Tym razem ramię i noga jednej strony ciała będzie wprawiana w ruch.  Dziecko unosi i wysuwa lewą nogę do przodu i dotyka przy tym swojego kolona lewą dłonią. Wraca do pozycji wyjściowej i podnosi prawą nogę i dotyka prawego kolana prawą dłonią.                           

e)Ruchy  równoległe z oczami skierowanymi w dół                                                                

  Dziecko wykonuje proste ruchy równoległe z oczami skierowanymi w dół. Dziecko wykonuje proste ruchy równoległe. Kieruje przy tym głowę prosto przed siebie i rozluźnione patrzy, bez opuszczania głowy w dół. Oczy znajdują się znów pośrodku.                                                  

  f) Ruchy naprzemienne i równoległe z krążeniem oczu                                                      

   Dziecko robi proste ruchy naprzemienne i równoległe. Głowę ma skierowana prosto do przodu i krąży oczami (zatacza koła)                                                                                                                                                    

 g) Proste ruchy naprzemienne –inne warianty                                                                 

 Ruchy naprzemienne można wykonywać siedząc, leżąc, maszerując                                                

    h) Usuwanie blokady „góra-dół”za pomocą ćwiczenia „Przenoszenie Środka Ciężkości”  

 Dziecko stojąc skrzyżuje nogi. Następnie powoli pochyla tułów do przodu. Ramiona zwisają luźno w dół. Teraz dziecko zaczyna się bawić środkiem ciężkości: kołysze tułowiem i ramionami luźno w jedną i drugą stronę (wahadło zegara) w górę i dół. Dziecko ćwiczy oba ustawienia nóg. (skrzyżowana noga z przodu raz jest lewa raz prawa)  

i) Uwalnianie blokady „przód- tył” za pomocą ćwiczenia „Chwytanie pięty”. Ćwiczenia naprzemienne w tył.                                                                                                                        

 Dziecko stoi prosto, odpręża się i pozwala ramionom luźno zwisać. Teraz na zmianę przyciąga stopy do pośladków. Dotyka przy tym lewej pięty prawą ręką i na odwrót.              

j) Rozróżnianie lewej i prawej strony za pomocą  techniki „Zakotwiczenie Boczne”  

 Dziecko zakłada kotwicę. Kładzie prawą rękę na lewym ramieniu i mówi głośno trzy razy: „lewo” i na odwrót. Następnie dotykamy lekko w lewe ramię i polecamy głośno powiedzieć kilka razy „lewo” i na odwrót dotykamy prawego ramienia i polecamy powiedzieć „prawo”

ĆWICZENIA NA PRZEKROCZENIE LINII ŚRODKA                                                      

  a)Malowanie „leniwej ósemki” ramieniem –odpręża, rozluźnia oczy i ramiona, pobudza wszystkie poziomy neurologiczne.  Dziecko stoi prosto z lekko ugiętymi kolanami  i wyciąga prawe ramię do przodu, na tyle wysoko, że może patrzeć ponad nim w dal. Następnie kładzie głowę na prawym ramieniu i ciągnąc ramię w górę, maluje w powietrzu swoją „słowową trąbą”, czyli wyciągniętą ręką „Leniwą ósemkę”. Rozpoczyna od środka i ciągnie linię ku górze (odwrotnie do ruchu wskazówek zegara). Lewa, nieaktywna ręka zwisa swobodnie. Oczy śledzą rucy ramienia.. Następnie dziecko zmienia rękę. Lewa ręka jest „trąbą słonia” głowę dziecko kładzie na lewym ramieniu, a oczy podążają za ruchem reki w powietrzu, która kreśli znak nieskończoności. Ćwiczenie wykonujemy wolno i świadomie- 3 razy każdą z rąk  

 b)  Rysowanie oburącz                                                                                                      

Dziecko rysuje obydwoma rekami różne linie, figury, kształty w przestrzeni lub na płaszczyźnie, pamiętając o zachowaniu symetrii                                                                       

 c) Wahadłowe ruchy głową- Dziecko  powolnym ruchem przenosi głowę od ramienia do ramienia, starając się, aby broda była jak najbliżej klatki piersiowej. Ćwiczenie wykonuje  na wydechu. W skrajnym, bocznym położeniu głowy wykonuje wdech i powtarza czynność.                                                                                                                             

ĆWICZENIA WYDŁUŻAJACE                                                                                               

  a) Sowa                                                                                                                                

Dziecko  lewą ręką  chwyta mocno mięsnie barku z prawej strony i obraca głowę maksymalnie w prawą stronę, robi wdech i powoli obraca głowę w lewą stronę jednocześnie wydychając powietrze, utrzymuje brodę na jednej wysokości. Powtarza ten ruch kilka razy i wykonuje to ćwiczenie na drugim ramieniu.                                                                            

  b)Luźne skłony                                                                                                                              

 Dziecko siedzi na krześle krzyżując nogi w kostkach i robi luźne skłony do przodu. Ćwiczenie  powtarza kierując ręce na przemian w kierunku lewej i prawej nogi.                                                                                                       

ĆWICZENIA ENERGETYZUJACE   -Odprężają wzrok i słuch, zwiększają koncentrację, poprawiają więc gotowość i zdolność przyjmowania informacji, opracowywania ich i zapamiętywania.                                                                                                       

 a)„Masowanie punktów na myślenie”                                                                         

    Dziecko kładzie rękę na obojczyku prawym i powoli zsuwa kciuk i palec wskazujący w dół (napotyka lekkie wgłębienie, dołeczki między obojczykiem a mostkiem. Lekko masuje te wgłębienie. Drugą rękę trzyma na pępku. Masuje punkt przez 20-30 sekund, a następnie zmienia rękę, dzięki temu uaktywnia obydwie półkole mózgowe. Pępka nie masuje. Można jednocześnie rysować „motylki” tj. wyobrazić sobie, że na ścianie usiadł olbrzymi motyl i dziecko oczyma obrysowuje jego olbrzymie, kolorowe skrzydła.                          

 b)„Kapturek myśliciela”                                                                                                          

  Dziecko stojąc, siedząc lub leżąc łapie silnie górny zewnętrzny brzeg małżowiny usznej pomiędzy kciuk i palec wskazujący: kciuk leży na zewnątrz, palec wskazujący po wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Następnie dziecko powoli od góry ugniata palcami uszy na zewnątrz wzdłuż brzegu. Rozprostowuje, wyciąga je przy tym porządnie. Dziecko masuje brzegi małżowiny usznej systematycznie i powoli. Palce wędrują od góry do płatków małżowiny usznej i ciągną je na boki.                                                                     

c)Stymulacja „punktów pozytywnych”-  obniżenie poziomu stresu.                                     

 Dziecko dotyka dwóch punktów redukcji stresu na czole. Znajdują się one bezpośrednio pod nasadą włosów w takim samym odstępie jak oczy i można je wyczuć jako niewielkie garbki. Ćwiczenie wykonujemy do momentu odczucia harmonijnego pulsowania obu dotykanych obszarów.                                                                                                                                  

 d) Energetyczne ziewanie                                                                                               

  Dotykamy końcami palców miejsca, gdzie łączy się żuchwa ze szczęką. Masujemy to miejsce, lekko otwierając usta. Wyobraźmy sobie, że ziewamy                                                 

e) Relaksacja                                                                                                                    

 Dziecko kładzie delikatnie jedną  rękę wnętrzem dłoni na czole tak, że dotyka guzków czołowych. Drugą dłoń trzyma na potylicy. Pozostaje w tej pozycji tak długo, aż będzie ją odczuwało jako przyjemną, zrelaksuje się i odpręży.